ขุดคุ้ยการเมืองของคำว่า “บ้า” กับการตีตราเนื้อตัวร่างกายและคุณค่าของผู้หญิง “บ้า” คำคำนี้เป็นเครื่องมือหนึ่งของรัฐไทยที่ใช้ “แปะป้าย” คนซึ่งไม่เป็นไปตามนโยบายหรือความคาดหวังของรัฐมาตั้งแต่สมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ถึงยุคอเมริกัน โดยคำคำนี้เปลี่ยนแปลงไปตามองค์ความรู้ทางจิตเวชที่เข้ามาขีดเส้นของความ “ปกติ”